Door middel van een irisdruk, van oranjeroze links naar goud rechts, zijn de profielen van twee naar elkaar gekeerde menselijke figuren afgebeeld. De linkse figuur (in oranjeroze) heeft een uitgewerkt gezicht en een vrouwenborst, de rechts figuur (in goud) is zonder ogen of gelaatsuitdrukking. Tussen de figuren rijst de groene stam van een plant of boom, met bovenaan drie takken die allen eindigen in een omgekeerd hart. Links van deze plant een tweede kleinere versie in goud. Al deze afbeeldingen zijn geplaatst tegen een zwart gearceerde achtergrond, blijkbaar het lichaam van een liggende figuur waarvan het hoofd en drie borsten in profiel zichtbaar zijn en die een soort berglandschap vormen. Achter deze horizon een hemel in roze. De druk is aflopend aan alle zijden van het blad. Linksonder in potlood genummerd IX/XX en rechtsonder gesigneerd en gedateerd '95. De zeefdruk hoort bij de kunstmap 'Dynamo - Hugo Claus'. // Het gedicht Sonnet I: "Dat de meeste dingen volmaakt zouden zijn / op één moment en dan doven, / zo willen het de wereld en Einstein. / En dat de mensen groeien als lover / onder een zelfde luchtvervuiling / en gelijk vergaan in de herinnering, / zo verzekert het de tijd / die in mijn nekvel bijt. / Daarom moet ik nu radeloos / dat ene moment loven / dat ik je zie uitgestald, / je jonge tover als nooit tevoren, / een naakt monument dat straffeloos / voor mijn ogen voorovervalt."
